The Courage to Care: Rethinking Long-Term Leadership

 The Courage to Care: Rethinking Long-Term Leadership

Last week, I had the privilege of attending the so-called Millions Breakfast, organised by VNO-NCW & PWC in Rotterdam. To my surprise, I suddenly appeared on the NOS news with a short quote about the need for long-term policy from the Dutch government.

I realise the short quote requires further explanation. In many respects, the Netherlands, in my view, is due for a radical ‘reset’. Maybe one of the most obvious and crucial examples can be our agriculture: for far too many years, we have been postponing the enormous structural problems with our agricultural activities. Our agriculture, which for a very important part consists of land for our livestock, takes up approximately 75% of all our available land in the Netherlands. We raise the pigs our Italian neighbours use to make Parma ham, leaving us with the manure problem. On the one hand, the Netherlands is one of the largest exporters of agricultural products, yet simultaneously, we are unable to provide for our own food supply. There are many imports and exports, and yet, for most of the farmers involved, it’s not a lucrative situation. The farmers themselves have become a revenue model. This situation calls for the courage to find sustainable solutions. For a more detailed and fascinating read, I can recommend Urgenda's study "Landinzicht": https://www.urgenda.nl/visie/landinzicht/

Another example may be the fact that for a long time, the Netherlands had one of the most professional tax systems and tax administrations. Unfortunately, much of this impressive structure has been demolished in recent decades. A great deal of legislation, which followed one another in relatively rapid succession, and often legislation upon legislation, to mend and correct changes that had just been introduced. Thus, the Netherlands has become less stable and predictable for entrepreneurs in general and certainly for large corporations.

Traditionally, the Netherlands has never pursued a true industrial policy, unlike our German neighbours to the east, who do indeed dare to formulate policies that transcend the policies of just one government. Achieving a sustainable and future-proof economy requires such real long-term choices.

One of our former PM's used to say "For vision, you need to go to the optician." Really? I don’t think so. The Netherlands will have to muster the courage to stop postponing long-term decisions. The courage to ensure a sustainable future for our grandchildren’s grandchildren. A future in which we do not live from one Third Tuesday of September to the next Third Tuesday of September in the following year.

These considerations may also mean a lot for leadership in organisations. Also in organisations, we should dedicate ourselves to long-term policies, overcoming too much pre-occupation with the short term ands only profit maximisation. We all have to muster the courage to care: the courage to build sustainable futures, and to act as stewards for all life of our environment. We should all become "Keystone Leaders".

Frans Versteeg

________________________________________________________________________________________

Nederlandse versie:

De moed om te zorgen: Herbezinning op langetermijnleiderschap

Vorige week had ik het voorrecht aanwezig te zijn bij een zogenaamd Miljoenenontbijt, zoals georganiseerd door VNO-NCW & PWC in Rotterdam. Tot mijn verbazing verscheen ik plotseling op het NOS-journaal met een kort citaat over de noodzaak van langetermijnbeleid van de Nederlandse overheid.

Ik besef dat het korte citaat nadere uitleg behoeft. Nederland is wat mij betreft in veel opzichten toe aan een radicale 'reset'. Een van de meest voor de hand liggende en cruciale voorbeelden is denk ik onze landbouw: we hebben de enorme structurele problemen van onze landbouwactiviteiten veel te lang voor ons uitgeschoven. Onze landbouw, die voor een zeer belangrijk deel bestaat uit grond voor onze veestapel, neemt ongeveer 75% van alle beschikbare grond in Nederland in beslag. We fokken de varkens die onze Italiaanse buren gebruiken om parmaham te maken, waardoor wij met het mestprobleem blijven zitten. Aan de ene kant is Nederland een van de grootste exporteurs van landbouwproducten, maar tegelijkertijd zijn we niet in staat om in onze eigen voedselvoorziening te voorzien. Er is veel import en export, maar voor de meeste betrokken boeren is het geen lucratieve situatie. De boeren zelf zijn een verdienmodel geworden. Er is moed vereist om duurzame oplossingen te vinden. Voor een meer gedetailleerd en fascinerend rapport kan ik Urgenda's studie "Landinzicht" aanbevelen: https://www.urgenda.nl/visie/landinzicht/

Een ander voorbeeld is het feit dat Nederland lange tijd een van de meest professionele belastingstelsels en belastingadministraties had. Helaas is veel van deze indrukwekkende structuur de afgelopen decennia afgebroken. Veel wetgeving volgde elkaar relatief snel op, en vaak wet na wet, om net ingevoerde veranderingen te herstellen en te corrigeren. Daardoor is Nederland minder stabiel en voorspelbaar geworden voor ondernemers in het algemeen en zeker voor grote ondernemingen.

Van oudsher heeft Nederland nooit een echt industriebeleid gevoerd, in tegenstelling tot onze Duitse oosterburen, die wel degelijk het aandurven om beleid te formuleren dat het beleid van één regering overstijgt. Het realiseren van een duurzame en toekomstbestendige economie vereist zulke echte langetermijnkeuzes.

Een van onze voormalige premiers zei ooit: "Voor visie moet je bij de opticien zijn." Echt? Ik denk het niet. Nederland zal de moed moeten opbrengen om te stoppen met het uitstellen van langetermijnbeslissingen. De moed om een duurzame toekomst te garanderen voor de kleinkinderen van onze kleinkinderen. Een toekomst waarin we niet leven van de ene Derde Dinsdag van september tot de volgende Derde Dinsdag in september van het volgende jaar.

Deze overwegingen gelden ook voor leiderschap in organisaties. Ook binnen organisaties moeten we ons gaan toeleggen op langetermijnbeleid en ons veel minder gaan richten op de korte termijn en uitsluitend winstmaximalisatie. We moeten allemaal de moed opbrengen om voor een duurzame toekomst te zorgen, een lange termijn toekomst op te bouwen en als rentmeesters op te treden voor al het leven in onze omgeving. We moeten allemaal "Keystone Leaders" worden.

Frans Versteeg